Yaşadığımız dönemde Müslümanların birbirlerini müşrik ve kâfir olmakla itham ettikleri alanlarından birisi seçimlerde “oy kullanma” meselesidir. İster milletvekili, ister belediye başkanı seçimi olsun, bütün bu seçimler,   temsilcileri belirlemeye bir vesiledir. İtikadî nedenlerle seçime karşı çıkan çevreler, gerekçe olarak yönetim şeklinden hareketle oy verme eyleminin küfür ya da şirk olduğunu iddia ediyorlar. Bundan dolayı da seçimlerin boykot edilmesi ve oy kullanılmaması yolunda propaganda yapıyorlar. Oysaki durum böyle değildir. Seçimlere gitmek, seçimde oy kullanmak,  bizi yönetmesini istediğimiz kişilerin iktidara gelebilmeleri için bir araçtır, bir vesiledir. İslam fıkıh usulünde vesileler ise, itikatla ilişkili konular değildir. Hatta vesilelerin, itikatla yakından ve uzaktan bir alakası yoktur. Vesileler, küfür, iman terimleri olarak değil, doğru ya da yanlış terimler olarak kullanılır.

Bir ülkede bizim hakkımızı/hukukumuzu savunacak, bizi mağduriyetten, mazlumiyetten  kurtaracak, bize gelebilecek muhtemel sıkıntıları ortadan kaldıracak şahısların yönetime gelmesi için oy kullanmak kadar tabii bir şey olamaz. Bu bir nevi vatandaşlık hakkı olup iradenin sandığa yansıtılmasıdır.  Nitekim Hz. Peygamber (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sizden herhangi biriniz bir kötülük gördüğü zaman eliyle değiştirsin. Eğer buna güç yetiremezse diliyle değiştirsin. Buna da güç yetiremezse kalbiyle buğzetsin. Bu ise imanın en zayıf mertebesidir.”

 O halde istenen şey, kötülüğün düzeltilmesidir. Seçimler, bazen kötülüğün düzeltilmesi için uygun bir araç olabilir. Bugün, kötülüğü reddetme bayrağını yükseltenlerin çoğunun söz ve davranışlarının kötülüğü düzeltmediğini görmekteyiz. Onların söz ve davranışları ancak yaygın halde şer ekmekte ve karşı çıktıkları kötülükten daha çoğunu ortaya çıkarmaktadır. Kan dökmekten ve insan hayatına son vermekten daha kötüsü var mıdır? Kaidemize göre kötülük, daha büyük bir kötülüğe yol açacak şekilde reddedilmez. Bu tamamıyla, araçlar hakkındadır. Çünkü takip edilen araçların, gerçekten de kötülüğü düzeltmeye sebep olacak araçlar olması gerekir.

Günümüzde seçimler, kötülüğün düzeltilmesine sebep olan bir araç olarak kabul edilmektedir. İslam ülkeleri içinde Türkiye,  buna en büyük delildir. Seçimler bugün Türkiye’yi, dünyaya karşı övünebileceği bir konuma getirmiş ve yükseltmiştir. Bu sebeple inanç, davranış ve programlarına bakarak kendimize yakın hissettiğimiz partileri,  başımıza gelebilecek sıkıntılardan kurtulmak adına elimizle oy vererek desteklemek görevimizdir. Bunu yapmakla münkeri ortadan kaldırmaya ve marufu egemen kılmaya destek vermiş olacağız.

  Bu bağlamda seçimler, yöneticilere verilen bir karne hükmündedir. Toplumların gelişimi hizmet rekabetine bağlıdır. Belli aralıklarla yapılan seçimler,  toplumların yararına yol açan iyi bir vesiledir.  Bizler,  “bir şeyin bütününü elde edemediysek cüz’ünden vazgeçemeyiz.”

 Öte yandan, günahkâr olmakla inkârcı olmayı birbirinden ayırmak gerekir. Eğer İslam diyarlarında seçim yoluyla gelen yöneticiler sarih bir şekilde Allah’ın varlığını ve birliğini ve Allah’ın ayetlerini inkâr etmiyorsa, kâfir denilemez. Belki onlara yapıp-ettiklerinden dolayı günahkâr ya da fâsık denilebilir.

Tarihe dönüp baktığımız zaman Hz. Peygamberin vefatından itibarin 1920’ye gelinceye kadar bütün bu süre zarfında yöneticilik yapmış kimi Müslüman yöneticilerin dönemlerinin pek de parlak olmadığı görülür. Bu süre içinde de sıkıntılı Müslüman yöneticiler daima var olmuştur.  Böyle olmalarına rağmen Müslümanların tarihinde onlar hakkında hiçbir âlim kalkıp da kâfir oldukları şeklinde bir hüküm vermemiştir. Bizler yöneticiler ve başka şahsiyetler hakkında açık bir küfür görmedikçe hiçbir kimseyi tekfir edemeyiz. Dolayısıyla parlamento seçimleri bu ümmetin yararınadır. Bunun en açık göstergesi, Türkiye’de meydana gelen köklü değişimler ve kazanımlardır.

Gelin milletimizin bu kazanımlarına elbirliğiyle sahip çıkalım!..