“Beyaz haberlerim var kardeşlerim” diyerek Gülücük’leri çocuklarımızla tanıştırıp, onları yürek saflarına çekerek önce zarif insan, Cahit Zarifoğlu’nu görmelerini sağladık. Cahit amcayı görenler “Allah!” derken, o şen kitapları okuduktan sonra da renkleri neşeye çalmaya başladı. Böylece biz de, amacımızı gerçekleştirmenin sevincini yaşadık.

Çocuklarımız artık, Cahit Zarifoğlu, Allah ve neşenin rengârenk denizinde kulaç atıyorlardı…

Biz de onlara imrenerek; “Allah” dedik, neşelendik, Cahit amcamızı ararken andık…

*

Ama bir şey vardı: biz, ne zaman Cahit amcayla ilgili bir çalışma yaparsak yapalım, hep bir dinginlik içinde olduğumu çözemediğim gibi, bu durumdan da büyük bir rahatsızlık duyuyordum. Peki, bu bir korku olabilir miydi? Evet! Bir korkuydu... Nasıl korkmayayım; karşımda fil yüreği gibi bir yürek!

 “Korkma zor değil

 Korkma korkma zor değil

 İyi bir alışkanlık edindiyse kalbin

 Kork ama umut et zor değil” 

İşte! Bu mısralar beni cesaretlendirdi. Geçen yıl ucundan kıyısından tutarak katıldığım çocuk şöleni, bu yıl bu fakire verild. Biz de kendimizce bir şeyler hazırladık. Bu cumartesi günü, saat 14:00’te, Konevi Kültür Merkezi’nde bir çocuk şöleni, bir de çocuk sineması gösterimi sizleri bekler…

*

Bu şölen de emeği geçen TYB Konya Çocuk Topluluğu ve Meram Belediyesi Çocuk Meclisi yumurcaklarına buradan kocaman teşekkür edelim…

*

O gün, bizdensiniz…

Size düşense, çocuğunuzu ve çocuk ruhunuzu kapıp neşemize ortak olmanız…

Buyursunlar, gelsinler…