Sevgili nitelikli okurlarım, 25 yıl ilaç sektöründe çalışmış birisi olarak , hep merak etmişimdir , Türk hekimleri neden hastalarını iyileştikten sonra “taburcu” ederler. 
Neden Türk hekimlerimiz ‘’gitsin’’, ‘’evci’’ gibi kelimeler kullanmazlar, hiç aklınıza geldi mi? 
Taburcu kelimesinin çok hüzünlü bir hikayesi vardır aslında. 
Bakın anlatayım siz değerli okurlarıma dilim döndüğünce…
Özellikle 1. Dünya ve Çanakkale Savaşı sırasında ülkenin tıp eğitimi veren tek kurumu : Mekteb-i Tıbbiye-i Adliye-i Şahane, hocalarını, öğrencilerini cepheye yolluyor, eğitime ara vermek zorunda kalıyorlar,binası ise tamamen hastaneye dönüşüyordu. Sadece cephede savaşmakla kalmıyor, savaş olmadığında ya da geride kalan kıdemsiz tıbbiyeliler, direnişte bizzat çalışıyorlardı. İzmir’in işgalinin üç gün sonrası, 18 Mayıs 1919’da, okulda hararetli, hüzünlü konuşmaların yapıldığı, hemen direniş gruplarının örgütlendiği tarih kitaplarında yazıyor.

Daha çok bahsedilecek olay, anlatılacak konu var ancak, söylemek istediğim şu;

Ülkede herkes askerdir, eli silah tutan tüm erkekler savaştadır. Gerçek kurumsal düzeyde tek hastane vardır, ülkenin her yanındaki cephelerde tüm hekimler subaydır, askerdir. Yaralılar iyileştirilir, komutan hastalarını, askerlerini dolaşır. Hastanede, kışlada, revirde, cephede çadırda, savaşta. Tabip subay, iyileşenleri, tekrar silah tutabilecekleri savaşa, taburuna yollar, ‘’taburcu’’ edermiş.

Başka hiçbir milletin, ülkenin hastanesinde, hastalar iyileştiklerinde ‘’taburuna yollanmaz, taburcu’’ edilmez.
Bazı değerleri, yaşamının içine böylesine sindirmiş başka bir millet yoktur. “Başkalarını bilmem ama, taburcu edilen her hastada, göğsümün ağlamaklı kabarması bundandır.”diyor zamanın asker Tabibi.
Ordusunu, askerini, bağımsızlık mücadelesini, Gazi Mustafa Kemal’ini, silah arkadaşlarını, tüm aziz şehitlerini, yaşamına böyle sindiren bağrına böylesine basan başka bir millet de yoktur. 
Bazı olguların farkında olmasak da, her zaman, sonsuza kadar bizimle yaşayacaklar…

İşte size ‘’taburcu’’luğun hikayesi…

Hoşça sağlıcakla kalın, ama en önemlisi , atalarının değerlerini hiç unutmayan adam gibi adam kalın.