Ne çok 'unuttum' sanıp unutamıyoruz aslında. Ne çok aslında'larla başlayan şoklanmış yaşanmışlıklarımız var. Ne çok 'ne çok'lu cümleler kuruyoruz...
Unutamıyor muyuz gerçekten? Yoksa hatırlıyor muyuz sadece? Ya da aslında hatırlıyor olmamızda bir nevi unutamama şekli mi? Evet 'aslında' unutamıyoruz. Unutmuş gibi yapıyoruz bazılarımız. Bazılarımız unutuyoruz 'aslında', böyle küçük kıvılcımlarla ''vay be'' diyoruz ve unutmaya kaldığımız yerden devam ediyoruz. Unutmaya çalıştığımız şeyi bir süre sonra ya gülümseyerek ya da hiç anmayarak bir kalıba koyuyoruz. Bir yerlere kaldırıyoruz o unutulmak isteneni. Unutulmak istenen dediysem bu bir insan gibi algılansa da sadece, bir çiçek, bir rüya, 3 saniyelik bir fikir, küçücük bir an, bir masal bir film bir müzik olabiliyor. Bazen bir koku bazen bir söz bazen de bir dua...
Dağıtıyoruz düşüncelerimizi, toplayamıyoruz sanki ve çoğumuz 'zamanın her şeyi halledeceğini' düşünüyoruz. Katıldığım şey şu ki, zaman her şeyi değilse de çoğu şeyi hallediyor. Halletmekten kasıt unutmak değil elbette. Çünkü ben, benim gibiler belki de fazlaca biz, unutamıyoruz. Ne unutmak istediklerimizi unutabiliyoruz ne de unuttum dediğimiz şeyleri… Takıntılıyız, gelenekçiyiz, sevdiğimiz insanlara çok alışıyoruz, bir televizyon programının izlediğimiz formatı değişince ''eski halini'' unutamıyoruz mesela. Alışkanlıklarımızı unutamıyoruz!
Soruyorum? 2 sene önce en çok sevdiğiniz kitap neydi? Veya gittiğiniz o filmdeki repliği unuttunuz mu? 2 sene önce aldığınız o hediye sizi arkadaşınızda nasıl bir yere sürüklemişti? Çok mu güzel bir gündü yoksa hiç o kadar ağlamamış mıydınız o güne kadar? Ne de değişik bir gündü yağmurun ardından çıkan güneş, ama havanın güzel olması saate bakıp telaşlanmanızı engellememişti değil mi? Ne yediğinizi bile hatırladınız mı yoksa? ‘O gün’ dedim ben sadece. Ama siz o hiç unutamadığınız belki unutmaya çalıştığınız, belki 'niye unutacaksınız hala gülümseyerek hatırladığınız' o günü, o anı, o hikâyeyi, o rüyayı her ne ise, onu hatırladınız. Yanılıyor muyum? Eğer yanılıyorsam unutmak diye bir şey var demektir. Yok, yanılmıyor ve haklıysam yazdıklarımda, üzgünüm ama 'unuttum' sanıp unutamıyoruz aslında.