Son günlerde ekranları ve gazete manşetlerini inceleme imkanı buldum.

Onun için bu yazımda, evlere şenlik yazılı ve görsel basınımızdan bahsetmek istiyorum.

Haberleri okuyunca, televizyonları izleyince;

İlk aklıma gelen, acaba ben hangi ülkede yaşıyorum sorusu oldu.

Siyasiler, İktidarıyla, muhalefetiyle, farklı telden çalıyorlar. Birinin siyahı diğerinin beyazı olmuş.

Siyasilerin iktidar kanadını dinliyorsun…

Bu iktidarın yaptıklarının altına imzamı atarım diyorsun.

Diğerlerini dinliyorsun, ölmüşüz de ağlayanımız kalmamış diyorsun.

Birine göre hiç yanlışımız yok, diğerine göre, doğru yapılan hiçbir şey yok.

Son günlerde iktidar kanadının sık sık söylenen sözü

“silah bırakmak için Apo ile görüşülsün” derken, bir diğeri ise iktidarı PKK ile aynı sandala bindirmiş, adaya gönderiyor.

Birde bu şartlar altında yeni bir anayasa yapmaya kalkıyoruz!

Şartlar böyle olunca, bu söylenenlere yazılan ve çizilenlere nasıl inanırsın.

Bu arada, ekranlarda boynunda ki kravata, ceketinde ki düğmeye ağzındaki salyaya sahip olamayanlar, Eski, diplomat, bürokrat, yazarçizer, akademisyen ve aydınlar ve de askerler, dün sus pus içerisinde iken bugün hepsi kartal kesilmiş.

Genelkurmay başkanlığı yapmış kişiler için “korkak adam hala inkar ediyor”
ve benzeri sözleri, alaylı bir gülüşle, ifade ettiklerini ibretle izliyor, yazdıklarını da okuyoruz..

Kendini kahraman zanneden dünün korkak şaklabanları, dün emir komuta içerisinde emredersiniz komutanım derken, bugün hepsi kahraman kesiliyorlar, “bunlara kim madalya vermiş?” gibi hakaretler yapıyorlar.

Ne kadar cesur bir medyamız varmış meğersem(!) benim haberim yokmuş,

Dün Amerika”ya hakaret ederek, vatana giren her yabancı askere ve yabancılara toprak satanlara ateş püskürenler, bugün nerede ise bir tabur ABD askerine ve getirenlere methiyeler düzüyorlar.

O zamanki gelenler savaşçı, bugün gelenler barış güvercini(!) bizi, kolu kanadı kırık, kıytırık Suriye’den koruyacaklar!

Sonrada terörü bitirmek için dün PKK’nın başı ezilmeli nerde görülürse öldürmeli diyenler,

Bugün İmralı da eli, kolu bağlı Apo’dan medet umar hale geldiler.

Hatta gerektiğinde el etek öpmenin bile caiz olduğunu savunanlar var.

Vay vay vay…
Ne diyelim?

Dünkü meslektaşlarıma bak. Şimdi ki medyada sergilenen siyasi mizaha bak.

Terörde İmralı…
Suriye’den korunmak için, ABD, NATO askeri ve füzesi..
Kuzey Irak’ta Barzani ve peşmergelerden.. Yargıda sanal delillerden, cd’lerden, tanıklardan…
Ekonomide ise köprüler ve otobanlardan sonra, dağları taşları satarak, çareler arar, medet umar hale gelmişiz.

Ne diyelim?