24 Ekim 1997 yılında Karapınar da meydana gelen Türkiye Cumhuriyetin en büyük trafik kazasında 49 kişi yanarak can vermişti.

Kazanın nedeni kimine göre üretim hatası kimine göre şoförün uyuması.

Ama bu kaza önemli bir gerçeği ortaya çıkardı.

Eğer yol geniş olsaydı belki de bu kaza olmayacaktı.

Yılladır uyuyan yetkililer bu kazadan sonra yol genişletme çalışmalarına başladılar.

Tam 10 yıl sonra başlayan bu çalışmaların ne kadar geç kalındığını tartışmaya gerek yok.

Ereğli karayolunun Meke gölü ile Acıgöl arasında devam eden genişletme çalışmalarında bazı olumsuzluklar gözlerimizden kaçmadı.

Yola yapılan dolguda alt tabakaya yerleştirilen ve toz olan toprak bir yolun ne kadar sağlam olmasını sağlayabilir? Birkaç yıl sonra yolun çökmeyeceğini kim garanti edebilir?

Dolgu malzemesi olarak çakıl kullanılmaz mı?  Bu konuda yoksa ben mi yanılıyorum.

Bunun yanında hemen karayolu kenarlarında açılan ocakların erozyona davetiye çıkardığı görülmüyor mu?

Meraların bozulmasına neden izin veriliyor?

Denetimi karayollarına ait olan bu yol genişletme çalışmasında gerekli hassasiyetin gösterilmesini umuyorum.

ÖZEL EĞİTİMLER!

Engellilere yönelik açılan özel okulların ne kadar amacına uygun olarak işletildiğini merak eden insanlardan biriyim.

Medya kuruluşlarından takip ettiğimiz bir kaç olay bizlere Türkiye de neler olabileceğinin açıkça göstermektedir.

İlçemizde de bulunan engellilere yönelik bir eğitim kurumu mevcut.

İşin doğrusu bu okulda da eğitimin ilk zamanlarında iyi olduğunu düşünenlerden biriydim.

Bu okullarda engelli çocuklara insanca muamele yapılıyor mu?

Araç içerisinde hız kuralarına dikkat ediliyor mu?

Engelli çocukların araca binişlerin de ve inişlerinde gerekli titizlik gösteriliyor mu diye sorularını çoğaltmak mümkün.

Tabi bunları sadece meraktan soruyorum. Aksi bir durum açısından düşünülmesin.