Cârullah ez-Zemahşerî, beşinci hicrî asırda yaşamış büyük bir Kur’ân müfessiridir. Arablara geliniz dilinizi benden öğreniniz diye meydan okuyabilecek kadar Arabça’ya vakıf bir ilim adamı. Irak topraklarında bulunan Harezm’in Zemahşer köyünde doğan âlimimiz, Buhara ve Horasan’dan sonra ilim talebi için Mekke’ye gelip oraya yerleşti. Mekke’de ve Ka’be’nin yanında yıllarca kalıp meşhur tefsiri Keşşâf’ı yazdığı için ona Allah’ın komşusu anlamına Cârullah ünvanı layık görülmüştür. Onun Keşşâf’ı bugün elimizde bulunan hemen hemen bütün tefsirlerin temel kaynağı konumundadır. Yetmiş senelik ömrüne kırk dokuz eseri sığdırabilmiştir.

Bu meşhur ilim adamımızı rahmetle anarken, onun hayatından ilginç bir kesiti sizlere sunmak istedim. Zemahşerî’nin ilim öğrenmek için gittiği Buhara’da ayağı kesilmiş ve tahtadan bir bacak takılmıştı. Bir defasında kendisine ayağının niçin kesildiğini soranlara o şu hikayesini anlatmıştı:

-Annemin bedduası sonucu kesildi bu ayağım. Çocukken bir serçe kuşunu yakalayıp ayağına ip bağlamış onunla oynuyordum. Derken kuş elimden kaçtı, koşup arkasından ona yetiştim, bir duvarın yarığına girmişti, ipi çekiştirince kuşun ayağı koptu. Serçeyi bu halde gören annem, çok üzüldü ve bana şöyle beddua etti:

-Bu hayvanın ayağını kopardığın gibi, Allah da senin ayağını koparsın!

-Ben büyüyüp ilim öğrenme çağına gelince Buhara’ya gitmiştim, attan düşüp ayağımı kırdım, doktorlar ayağımı kesmek zorunda kaldılar…

Zemahşerî’nin bu kıssasında alacağımız pek çok hisse vardır. Şöyle ki:

Anne babanın çocuklarına yapacakları dua ve beddualar, geri çevrilmeyen dualardandır. Bu nedenle evlatlar olarak onların dualarını almaya, beddualarından uzak durmaya gayret etmeliyiz.

Anne babalar, çocukları için hep hayır dua etmelidirler. Kızdıkları zaman onlara yapacakları beddualar, sonuçta kendilerine de acı verebilecektir. En iyisi Allah hayrını versin, Allah ıslah etsin, Allah iyiliğini artırsın, Allah iyi etsin gibi güzel cümlelere dillerini alıştırmalıdırlar. Zira bir ayette insana hayra dua eder gibi şerre dua eder (17/11) buyrulmuştur.

Hayvanlar ve hatta tüm varlıklar Yüce Allah’ın bizde emanetidirler. Onlara eziyet etmemeli, onları yerli yerine kullanmalıyız. Onlara yapacağımız haksızlıkların hesabı dünya ve ahirette bizlere sorulacaktır.