Bir tarihte Konya’da özel okullarıyla yarışan, mezun ettiği binlerce öğrencisiyle, Türkiye sanayisi ne mührünü vuran, bürokratıyla, ve siyasetçisiyle hep önde olan, bir okuldan bahsetmek istiyorum. Meram Ticaret Meslek Lisesi.

Okullar açılmadan bir hafta önce, 27 yıl öğretmenlik yaptığım bu okulu ziyaret ettim. Ziyaret sebebim çok sevdiğim daha önce o okulda beraber çalıştığım bir arkadaşımın torununun nakil işi.

Bu konuda, ben okul müdürüyüm diyen beyefendiyle 30 dakikaya yakın sohbet ettik.

Bu müdürü bir yıl önce, bu okulda çalışmış sonrada 67 yaşında vefat etmiş bir meslektaşımızın cenazesi sonrası ilk defa ziyaret etmiştim. O günde büyük bir çam devirmişti, biz gençliğine bağlamıştık. Ölen arkadaşımız için biz bir Allah rahmet etsin beklerken (adam 60 yaşını geçmiş bu yaştan sonra yaşasa ne olur yaşamasa) diye bir cevap almıştık.

Bu ziyarette de müdürün anlattıklarını bir bir dinledim, kanım dondu. Kaydettiğim konuşmayı aynen burada okurlarımla paylaşmak istiyorum.

-Bizim okulumuz Konya merkezde ulaşımı kolay, onun için çok rağbet var.

Biliyorum bu okula eskidende rağbet vardı, bir ara 2700 öğrencisi vardı, ama sadece merkezde olduğu için değil, başarılı olduğu için demek istedim, ancak beyefendinin sözünü kesmedim.

Bir öğrencinin nakli için geldiğimi bildiği için, beyefendi kayıtlarla söze başladı.

- Birinci sınıfı başka okullarda okuyan öğrencileri okulumuza kabul edemiyoruz,

Neden; yönetmeliğe göre birinci sınıfı okuyan öğrenciler pekala okul değiştirebilir demek istedim, onu da demedim.

- Sınıflarımız 30 kişi olması gerekirken 45 kişi oldu. Arkasından ilginç bir söz daha,

- Ben yönetmeliğe aykırı iş yapamam.

Hoppala, 30 kişilik sınıfları 45 kişi yaparken nerdeydin be muhterem, 45 öğrenciyi 46 yaparken mi aklın başına geldi. Demek istedim, onu da demedim.

Sonra sayın müdür bir eğitimcinin kanını donduran sözleri sıraladı.

-‘Bak hocam, burası için neden ısrar ediliyor bilmiyorum ama burası öyle çok iyi bir okul değil, benim çocuğum olsa vallahi buraya yazdırmam.’

Bu sözler bu okulun müdürüyüm diyen beyefendinin ağzından çıkıyordu.

Dayanamadım söze girdim, sevgili müdür sen ne diyorsun, böyle bir ifadeyi nasıl kullanıyorsun, bunları bize niye söylüyorsun, değer mi bir öğrenci almamak için okulundaki 100 öğretmene hakaret etmeye. Değer mi bu hükümetin 10 yıldır eğitimi kurtarmak için yaptığı çalışmaları hiçe saymaya.

Sayın müdür sizden istediğim 25 yıl bu okula müdür yardımcısı ve öğretmen olarak hizmet etmiş bir arkadaşımızın torununu bu okula yazdırmak. Sözü niye başka yönlere çekiyorsunuz, bu okula nakillerin yapıldığını da biliyorum. Yönetmeliğe aykırı hiçbir şey istemiyorum deyince, sohbete başladığımızdan beri öğretmenler kurulunda öğretmen arkadaşlarımız için söylediği sözleri, beni de öğretmeni zannetmiş olmalı ki, bana da söyledi.

‘Ne be kardeşim bu arkadaşın 20 tane torunu varsa 20'sini de almak zorunda mıyım?’

Evet sayın müdür, orda söylemedim buradan yazıyorum. Şartları tutuyorsa almak zorundasın, buna mecbursun. Sen kendini ne zannediyorsun, orada niye maaş alıyorsun, o okul senin baba mülkün mü? Oradan kimler geldi kimler geçti biliyor musun?

Bu konudaki yazımı daha fazla uzatmak istemiyorum. Beyefendinin diğer söylediklerini oradaki çalışan meslektaşlarımı rencide edeceği için de yazmıyorum.

Böyle bir yazı yazarak Konya’nın en güzide okulunu bu olumsuzluklarla anılmasına sebep olduğum için okulda görev yapan tüm öğretmen arkadaşlarımdan özür diliyorum.

Herkesin hayalindeki bu okulla ilgili düşüncesini değiştirdiğim için, okulda okuyan ve eskiden okumuş tüm öğrencilerden de özür diliyorum.

Çalıştığım süre bu okulda müdürüm olan Sayın Ahmet Öksüz, Sayın Esen Büyükşahin, Sayın Muhittin Olgun, Sayın Mustafa Göğer sizlerin de kıymetini şimdi çok daha iyi anladım, sizlerden de özür diliyorum.

Bir meslektaşımı daha fazla rahatsız etmemek için, nakil için başka yolları da (Torpil için aracı) denemeyeceğim. Bundan sonra bir tane öğrenci nakli yapılsa onun da takipçisi olacağım.

Ah Meram Ticaret, vah Meram Ticaret… Okul müdürün bile kendi okuluna kendi çocuğunu yazdırmıyor. Ölmüşün de ağlayanın yok.