“Sen ne söylersen söyle, söylediğin, karşındakinin anladığı kadardır” diyor Hz. Mevlana. Öyleymiş gerçekten yakinen tanık oldum.

Ve ekliyor; “Ey insan! İnsanlarda gördüğün birçok zulümler, senin huyundur; sen kendi huyunu onlarda görüyorsun.”

Bir de böyle düşünün bakalım.

Yazı başlıksız çünkü dükkân kapalı. Gelen giden yok. Söylenecekler söylenmiş, yazılanlar yazılmış ama hepsi “boşa nefes” gibi bir his var bende.

O yüzden başlıksız, o yüzden hiçbir derdi yok bu yazının.

Derdini ve kendimi anlatan onca yazıdan sonra zerre anlaşılamamış olmanın burukluğu var içimde. Bundan böyle, yazsak da sussak da bir.

Hoş söylesek de dinlenilmiyor zaten.

Ben şunu çok iyi biliyorum ki ahmağın dostluğu düşmanlığından beterdir.  Ne suretle olursa olsun yanımıza yöremize yakışmayacak “ahmak”lardan uzak durmamız gerektiğini biliriz.

Sorun şu ki; biz bilinmiyoruz.

Neyse, gece geçsin sabah olsun…

Allah bize akıbetteki hayrı görmeyi nasip etsin.

Hadi şimdi dağılabiliriz.