Geçtiğimiz haftalarda Mehir Vakfı’nın davetine icabet etmiştik…
Mehir Vakfı’nın akademisyenlerden ve işadamlarından oluşan ‘mümtaz’ bir ekibi var.
Bu ekibi de ‘orkestra şefi gibi’ yönetmek Mustafa Özdemir abimize düşüyor.
O da, elinden geleni ardına koymuyor sağ olsun…
Aynı toplantıda Valimiz Aydın Nezih Doğan da varlardı…
Aslında Özdemir, her ne kadar ‘evlendirme’ gibi mübarek bir işin başında olsa da, ‘aşevi’ gibi yardım kuruluşlarına ‘temkinli’ yaklaşıyor.
İnsanların buralardan aldıklarıyla yaşayıp gittiklerini düşünüyor ve bunu da bazı televizyon programlarında dillendiriyor.
Biz her ne kadar ‘aşevi’ gibi yaklaşımları ‘ecdadın’ izinden giden ve nihayetinde ‘suiistimal eden için değil’ bizzat ihtiyaç sahibi için ‘faydalı olarak görsek de’ Özdemir’in düşüncesi de temelsiz değil.
***
Vali Aydın Bey de o gün buna benzer bir izahta bulundu.
Sosyal Yardımlaşmadan yardım alan bir aileyle ilgilenmişler.
Evin reisine ‘bir iş bulsak çalışır mısınız’ demişler.
O da ‘Tabi’ demiş…
–Niye çalışmayayım?
Şehir merkezinde bir iş bulunmuş…
Asgari ücretten hallice…
Tabi sigortası da yapılınca, Sosyal Yardımlaşmanın verdiği yardımlar kesilmiş…
Yol masrafı, vs, derken…
Bakmış çalışan, sosyal yardımlaşmadan hiç çalışmadan aldığı yardımlar, çalışarak aldığından daha fazla…
İşi bırakmış…
***
Dün AKTİSAD Başkanı Soner Cesur Bey geldi ziyaretimize…
Ondan da benzer şeyler işitmeyeyim mi?
Soner Bey diyor ki:
İşadamları olarak sık sık karşılaşıyoruz…
Bir elemanı işe alırken, sigortasının yapılmasını istemiyor.
Niye, diye sorduğumuzda da cebinden ‘yeşil kartını’ çıkarıyor.
Soner Bey, sosyal devlet olmanın elbette vatandaşına yardım etmekten geçtiğini söylüyor ama…
“Bu uygulamalara yine de, bir düzenleme şart” diyor.
***
Devletin, ihtiyaç sahiplerine ‘el vermesinden’ doğal bir şey yok.
Yalnız burada ‘bireyin’ erginliği de‘himmete’ muhtaç…
Sadaka taşlarına konulan yardımları sadece ‘ihtiyaç sahiplerinin aldığı’ o kutlu zamanları maalesef ki yitirmişiz.
İnsanı yeniden kazanmamızı sağlayacak politikalara ihtiyaç var.
Vesselam.
