Hiçlik’ten dem vurdu diğer yanım. “Ne hiç oldum ne de hep” diyemedim. Sahi nedir bu hiçlik isteği, hiçliğin bu kadar tutkunu varken; neden verilen sözler hepliğe dair?

            Hep’lik veya hiç’lik mümkün mü? Haydi bana bir örnek gösterin yaratılmışların arasından… Eğer hep olsaydı sonsuzluk olurdu. Var mı sonsuza dek var olan? Varlık varsa hiçlik zaten olmaz, olsa olsa yokluk olur! Peki yok olmak mümkün mü? Hiç olmak ya da yok olmak mümkün olmaz. Yok olmak için var olmak gerekir önce. Mümkün olmaz çünkü; izi kalır, iz varsa ‘var olmadı’ diyemeyiz. Yani; heplik ve hiçlik insanda mümkün olmayan kavramlar. Bizler nefsini ne öldürebilen ne de yaşatabilen varlıklarız. Ne hepiz, ne hiçiz… Peki hiç olmak mümkün değil ise; NE olmalı insan?

            İnsanoğlu neler neler olabilir de; olurken topraktan gelip toprağa gittiğini unutmasın yeter. Topraktan gelişine ‘doğum’, toprağa gidişine ‘ölüm’ denir. Bu ikisi arasında ki süreç ise; yaşamdır. Yaşarken hiç olmak değil; var olmak gerekir. İnsan var olmak ister zaten. Varlığını; şöhret, mal- mülk, diploma, unvan, şan, makam gibi şeylerle ya da satın aldığı, sahibi olduğunu düşündüğü şeylerle ortaya koymak ister. Bunlar varlık değil yokluktur oysa. Gerçek varlık önce var edeni bilmekten sonra insan olmaktan geçer. Hatta malk-mülk, unvan ve bunun gibi şeylere sahip olmasına rağmen, bunların yokluğuyla yaşayabiliyor mu bir insan?! En büyük varlık; bizi somutlukta var ettiğini düşündüklerimizden sıyrılabilmektir. İnsan insanlığıyla var eder kendini. Ürettikleri ile ortaya koyduğu değerleriyle var olur. Siz ihtiyacınızı söylemeden ihtiyacınız anlıyor ve gideriyorsa, o insan gerçekten vardır. Hani zor zamanınızda elinizden tutan eller var ya; o eller gerçekten vardır. Hani yeri kolay kolay dolmayanlar var ya; onlar gerçekten var olmuştur. Hani kendisi olmasa da hâlâ izi duranlar vardır; onlar bu dünyada misafir olduğunu bilen lakin misafirliğin de hakkını verenlerdir. Mesele zaten hiç olmamış gibi tertemiz, hep olacakmış gibi ümitkâr durabilmek değil ise nedir?

            Yaratılmışlar ne hep olur ne de hiç. Yaşarken hiç olmak değil; var olmak gerekir. Varlığını sevgiyle ortaya koyanlara selam olsun.

            Haftaya görüşmek dileğiyle; sağ olun, var olun değerli okuyucularım…

                                                                                                          AV. YASEMİN BEZİRCİ

                                                                                                                  25.07.2018