Her savaş acıdır. Derin yaralar açar yüreklerde.

Savaşın bu acısı onlarca yıl geçse dahi kalır hüzünlü gözlerde.

Bu savaşlar bir de iç savaşa dönüşmüşse çok daha vahim ve dramatik sonuçlar doğurur.

Daha düne kadar yan yana oturduğun, aynı bakkaldan alışveriş yaptığın kişilerle boğaz boğaza gelmek ne kadar korkunç ne kadar trajik bir durumdur.

Kimlerin hangi hesaplarla bu savaşları başlattıkları önemini yitiriyor. Hangi hesaplar adına olursa olsun kan ve gözyaşı en son görmek istediğimiz şey.

Özellikle de İslam coğrafyasında yıllardır bitip tükenmek bilmeyen bu çatışmalar hepimizi derin üzüntüye gark ediyor.

İslam coğrafyasının kana bulanmasından bıktık usandık.

Komşu ülkemiz Suriye’de yaşanan gelişmeler de bu anlamda oldukça kaygı verici ve kötü bir boyuta ulaşmış durumda.

Her gün onlarca kişinin öldüğüne dair haberler geliyor.

Suriye’de hangi plan üzerine böyle bir sürece gelindi, reformlar niye gecikti, Esad niye verdiği sözleri tutmuyor ya da muhaliflerin haklılıkları üzerine ne konuşulsa bu saatten sonra boş.

Çünkü rejim yanlıları ve rejim karşıtları arasındaki çatışmalardan sadece yetişkinler değil, çocuklar, kadınlar da nasibini alıyor.

Sadece bu ülkede yaşayanlar değil, bu ülkeden sağlıklı bilgiler vermek, dünya kamuoyunu bilgilendirmek için orada bulunan gazeteciler de çatışmanın içinde kalıyor, hatta maalesef bu çatışmanın bir nesnesi haline de gelebiliyorlar.

Adem Özköse ve Hamit Coşkun da bu gazetecilerden.

Her ikisi de çok genç…

Büyük bir karmaşa ve kaosun yaşandığı Suriye’den dünyaya en sağlıklı haberleri ulaştırmak için giden bu arkadaşlardan 10 gündür haber alınamıyor.

Durumlarına ilişkin pek çok haber geliyor ancak hiçbirinin de doğruluğu teyit edilemiyor.

Devletimizin girişimleri olduğunu, gazetecilerin sağ salim Türkiye’ye dönmesi için her türlü çabayı sarf ettikleri haberleri önemli ancak içimizi rahatlatmıyor.

Çünkü 10 gündür hala hiçbir haber yok….

Suriye devletinin bir an önce bu gazetecilerin sağlığıyla ilgili ve Türkiye’ye iadesi konusunda bir açıklama yapması gerekiyor.

Çünkü bu gazeteciler herşeyden ana kuzuları…

Onları bekleyen sevdikleri, eş ve dostları var….

Bizler Onların ülkelerine dönmesini sabırla ve umutla bekliyoruz….