İki annenin feryadı veya ya leyt…

Isparta’daki uçak kazasında ölenler arasından ilginç hikâyeler çıkmaya başladı. 27 yaşlarında İstanbul’da eczacılık yapan Özlem isimli kızın annesi, “evlen kızım dedim beni dinlemedi, evlenemeden öldü gitti” diye ağlıyormuş. Öldüğünden ziyade, evlenememesine… Ana yüreği bu, evli olsaydı daha çok üzülürdü kesin. Ama hiçbir işaret vermeden, aniden ve ansızın geliyor ölüm. Her şey yarım kalıyor. Elveda bile denemiyor çoğu kez…

Ölüm başka bir hayatın başlangıcı, esas olan yani. Fakat Rabbimiz öyle bir imtihan ediyor ki, kopya çekemeden, sağa sola bakamadan çoğu kez başaramadan imtihanın bittiğini ve asıl olanı önümüze koyuveriyor işte…

Bir namussuzun yaptıkları anlatıldı geçen. Olayın iki boyutu var ama…

Konya’nın köklü ailelerinden birisinin oldukça hayta yetişmiş, ailenin varını yoğunu tüketmiş yaramaz oğlu bir galericiyle güya ortak araba alıp satıyorlar. Aldıkları arabaya çift imzalı senet verip, satınca senedi ödüyor ve kârı paylaşıyorlar. Tabi ortak ödenmesine karşın senetleri yırtıp atmıyor. Diğeri de güvene dayalı ilişkilerinde böyle bir şeye ihtimal vermiyor. Gel zaman git zaman, yırtılmayıp bir yerde biriktirilen senetler şöyle kallavi bir miktara çıkınca avukatlar devreye girip ortağın evine hacze geliyorlar. Yaşlı anne ve babanın şaşkın bakışları arasında evde ne var ne yok alınıp götürülüyor. Oğullarına yıllarca ses etmeyen, yaramazlıklarına adam gibi tepki vermeyen aile en sonunda adam akıllı bir imtihanla karşı karşıya kalıyor hâsılı…

Uçakta kızını kaybedip evlenemeden gittiğine yanan anne ile tüm servetlerini yiyip bitirdiği yetmezmiş gibi bir de evlerine haciz getirip her şeylerini kaybeden anneyi bir düşünün. İkisi de evladına ağlıyor, ama ne kadar fark var aralarında değil mi?

Senetleri yırtmayıp, şerefsizce ortağını haczeden adamı da bir annenin doğurduğunu ve onunda bir ailesinin var olduğunu düşündükçe Kuran’ın tabiriyle ‘ya leyt’ diyebiliyorum. Ah keşke…

Ya leyt…

Ya leyt…

“Ya leyt, Ah keşke toprak olsaydım” diye bağıranlardan olmamak elimizde…