Anlamak, anlatmak ve anlaşılmak ifadelerini bazen açık­lamakta aciz kaldığımız anlar oluyor.  Bu ifadelerin ne anlama geldiği konusunda  etrafında  bulunan üç beş  kişiye  sorsan , ol­dukça basit gözüken bu sorulara gayet kolay cevaplar verilebilecektir.. Yirmi birinci yüzyılın berbat akışına kapılan insan­lar, bilgiye karşı özel ve ciddi bir ilgi göstermelerine rağmen, gösterdikleri bu bilgi ve bilgi anlayışları da kim­liklerine uygun kaskatı bir anlayıştır.

Çağdaş kültürün kurbanları olan biz insanların bilgilenmesi ile bilgisayar­lara bilgi yüklenmesi arasında pek bir fark olmadığı aşikârdır.  Önemli olan, bilginin anlaşılması ve pratik hale getirilmesi insanın en önemli özelliği değil mi?  İnsanı şerefli kılan insanı üstün kılan, insanı başka yaratıklardan ayıran bu özellik değil mi?

 Ama bilgi çağında yaşayan insanoğlunun bilgiyi kullanım şekli bir bilgisayardan farklı olmadığını görmekteyiz. Buna birçok örnek verebiliriz ama en basit bir örnek verelim şehirlerarası yollarda belirli hız sınırında seyretmesi gerektiğini küçük büyük her insan  bilir, eğer daha fazla hızlı giderse kaza yapma riskinin yüksek olacağını bildiği  halde   yinede sürat yapar ve bu hatayı hayatı ile öder.  

Bu açıklamalardan sonra diyebiliriz ki insanoğlu mekanikleşiyor ve öğrendiklerinden korku duymuyor, algılamıyor.  .

 Söyleyin bakalım Hangi bilgisayar, kendisine yüklenen bilginin içeriğine göre bir korku, bir umut, bir sevinç, bir üzüntü, bir endişe, bir huzur, bir mutluluk hissedebilir? Hissetmezler ve hissedemezler! Duyguları ve kalpleri yoktur.

İşte kalpsiz bilgisayarlar ile kaskatı kalplere sahip insanlar arasında, bilgilenme açısından önemli bir fark olmadığını bu noktada görüyoruz. Çünkü günümüz insanlarının sahip olduğu birçok bilgi, kalbi bağlantısı olmayan akli bilgilerdir.

 Bu bilgiler sadece aklı muhatap olan bilgiler olsaydı, tabi ki bir eksiklik, bir tehlike veya bir bunalım söz konusu olmayacaktı. Ne var ki hem aklı ve hem de kalbi muhatap alan bilgiler, sadece akli ola­rak kabul edildiği zaman, bu çağdaş hastalığa bulaşan insanların vahim durumunu görebiliyor ve bu va­him durumun bazı nedenlerini anlayabiliyoruz.

Bilgilenme noktasında kendisini gösteren bu hastalık, günümüz insanlarının genelinde var mı?

Bu soruya “Ne yazık ki var.” diyebilecek kadar me­seleye vakıf değilseniz, bu genel soruyu bir kenara bırakarak kendi durumunuzu değerlendiriniz.

Suyun iki hidrojen bir oksijenden meydana gelme­si, yüz derecenin üzerinde buharlaşıp, sıfırın altında donması gibi bilgiler de, sizlere sevinç ve üzüntü ver­meyen yani kalbinizi etkilemeyen bilgilerdir.

Ancak size farklı bir şey söyleyeceğiz. İlahi vahiy­den kaynaklanan bu ifadeyi lütfen çok dikkatli okuyu­nuz.

Âlemlerin Rabbi olan Allah'a, yaptıklarınızdan ve yapmanız gerekirken yapmadıklarınızdan hesap vereceksiniz.

O halde siz söyleyiniz, ne oldu?

Son cümleyi okuduktan sonra neler hissettiniz?

“Ne yapacağım? Nasıl hesap vereceğim?” soru­larıyla karşılaştınız mı?

Bu sorular sizde büyürken, sorunun merkezinde tutsak kalarak ve dehşetli bir endişeyle titreyerek küçül­düğünüzü hissettiniz mi?

Nefes borunuzu tıkayan korkularda boğulurken, bükülmüş boynunuzla “Ya Rahman, ya Rahim olan Rabbim.. Ancak Sana sığınabilirim ve ancak Sana sığınabiliyorum..” dediniz mi?

Yapmanız gerekirken yap­madıklarınızı hatırlayarak, bunları biran önce yapabilme arzusunu yaşadınız mı?