"Çok daha ufak bir azınlık 'mucize' bekliyor seçimden" diyen Oray Eğin, 12 Haziran seçimlerine ilişkin tahminini açıkladı.

2007 seçimlerinde, 2009'daki yerel seçimlerde, 2010'daki referandumda yanıldığını ama bu seçimlerde aynı hayal kırıklığını yaşamamak için mucize beklemediğini yazdı.

Aslında Oray Eğin'in bu itirafları kendisinin ve kendisiyle aynı düşünceleri paylaşan gazeteci milletinin halktan ne kadar uzak olduğunu gösteriyor. Bu aslında CHP'nin de en büyük sorunu...

İşte itiraflarla dolu bir yazı Oray Eğin'den..

"CHP-MHP KOALİSYONUNA EMİNDİK"

22 Temmuz 2007'de Zekeriyaköy'de bir arkadaşımızın terasında seçim sonuçlarını izlemeye hazırlanıyorduk. Hemen herkes sandıktan CHP-MHP koalisyonu çıkacağına emindi. Bütün arkadaşlarımız heyecanla geldi, sofralar kuruldu, içkiler içildi, muhteşem bir yaz akşamında televizyonun başına geçtik.

Daha ilk açılan sandıklarda herkesin yüzü düştü. Hiçbirimiz yüzde 47'lik bir sonuç beklemiyorduk. Hatta AKP'nin yeniden iktidar olmasını bile beklemiyorduk.

Bu yaşadığımız ilk hayal kırıklığıydı.

"KILIÇDAROĞLU'NUN BELEDİYE BAŞKANI OLACAĞINA EMİNDİK"

Belediye Başkanlığı seçimlerinde Kemal Kılıçdaroğlu'nun İstanbul Belediye Başkanı olacağına da inanmıştık. Bir sürü insan sırf Kılıçdaroğlu'na inandıkları için işlerinden güçlerinden fedakarlık yaparak kampanyaya destek oldu, koşturdu. Gecenin bir saatinde Beyoğlu'nda sandıklara sahip çıkarken saldırıya uğrayan kadın arkadaşlarımın öfkesini hiç unutmam mümkün değil.

Sonunda ne oldu? Beyoğlu da gitti İstanbul da...

"REFERANDUM'DA BU KADAR EVET BEKLEMİYORDUM"

Referandumda 'Evet' çıkacağını tahmin ediyordum ama sadece bir-iki farklı sonuç öngörüyordum. Bu da tutmadı.

AKP'nin pazar günü yapılacak seçimlerde oy kaybedeceğini düşünenlerin en büyük dayanağı yerel seçimde alınan yüzde 38'lik oy. 'Son seçimdeki oyu bu kadar' diyorlar. Bense 'Son seçimdeki oyları yüzde 58' diyorum ve hesabı ona göre yapıyorum. Referandumun iktidara bir tür güvenoylamasına dönüştüğünü kim inkar edebilir?

Bir de fazla basılan oy pusulaları, son seçimden bu yana seçmen sayısında yaşanan astronomik artış üzerine inşa edilen teoriler var.

Önümüzdeki bir-iki sene içinde ekonomik dip yaşanacağını, AKP'nin asıl bundan yıpranacağını, bu sayede iktidardan gideceğini hesap edenler de var.

Son sekiz buçuk yıldır muhalifler, Türkiye'nin gidişatından memnun olmayanlar önlerine sürekli birtakım eşikler koyuyor. Önce seçimler, referandumdu, şimdi ekonomik kriz, olası bir Cumhurbaşkanlığı krizi, hatta 2015 hesapları. Hatta Kürt sorunu bile...

Ama bütün bu dönemeçlere gelindiğinde bütün umutlar sönüyor. Hiçbir eşik ona anlam yükleyenlere beklenen sonucu vermiyor.

Keşke dış faktörlere umut bağlamak yerine iktidara alternatif olabilecek dinamizmde bir muhalif hareket oluşsaydı... Ama sanırım bu eşikler, dış faktörlere bağlı beklentiler umudunu kaybetmeyen, hala iyimser olanları hayata bağlıyor olmalı.

SEÇİMLERDE SÜPRİZ BEKLEMİYORUM

Epey bir süredir hayalciliği bıraktım, daha fazla hayal kırıklığı yaşamamak için.

12 Haziran seçimlerinden bir sürpriz beklemiyorum. Çıkacak sonuç arzu ettiğim bir siyasi tablo mu olacak? Hayır. Ama hangi sonuçtan benim istediğim bir tablo çıktı ki...

Bu aşamadan sonra da yeni eşikler belirlemek, sonucu gelmeyecek bir mücadeleye girmenin de bir karşılığı yok.

Bu çıkan sonuca boyun eğileceği anlamına gelmemeli ama. Teslim olmaktan da bahsetmiyorum. Ama sonucu kabullenmek, bu sonuçla uzun yıllar yaşayacağımız gerçeğiyle yüzleşmek şu anda tek seçenek. İsteyelim istemeyelim, beğenelim beğenmeyelim, sandık demokrasisi budur: İnsanların seçimi.