Önceki gün Konya Kent Meydanında Filistin’e destek mitingi düzenlendi. Binlerce insan tek yürek olmuş tekbirler getirdi, dualar etti… Filistin için ağladılar orada bulunan anneler. Kucağında belki Filistin’de ölen çocukla aynı yaşta çocuğuyla gelmişti babalar. Genç kızlar oradaydı. Başörtülüsü açığı, kısa eteklisi çarşaflısı… Tek bir dert vardı. “Şehadetinize Şahidiz” diyordu oradaki herkes… Şahidiz Ya Rab kardeşlerimizin cennete yürüyüşlerine şahidiz, geride eli böğründe kalmış başını taşlara vuran anaların acılarına şahidiz… Babasız kalmış çocuklar ellerindeki bezden yapma toplarla oynarken, hain İsrail bombalarıyla sana yürüyüşlerine şahidiz… Sahillere yaptıkları kumdan kalelerin kendilerini kurşunlardan kurtaracağını düşünen o yavruların masumiyetine şahidiz… Enkaz altında ölmediği için tekrar tekrar İsrail kurşunlarına hedef olan Filistinlinin son nefesinde getirdiği Kelime-i Şehadet’e şahidiz… Hiçbir suçu olmadığı halde daha anne karnındayken öldürülen bebeklere şahidiz. İsraillilerin “hamile kadınları öldürün” sloganları türetip “1 shot 2 kills” tişörtleri bastırıp giydiklerine şahidiz… Hepsinin tanığıyız biz…

İşte tüm bunlardan daha fazlasını hissediyordu orada her siyasi görüşten, bambaşka kıyafetleri giyinmiş insanlar. Tek dert buydu… Aynı dava, aynı dua, aynı Allah’a yalvarış… O gün oradaki hava benim gibi binlerce insanı bu konuda biraz daha ümitlendirmiştir diye düşünüyorum. Filistin’in tek başına olmadığını ciğerlerimde hissettim orda slogan atarken… “Kahrolsun İsrail” derken içimizden gelen o sesin İsrail’in kurşunlarından binlerce kat daha etkili olduğunu hissettim. Kahrol İsrail… ve sadece Konya’da değil tüm Türkiye’nin sesini duydukça kahrol!!! Tüm dünyada Filistin’in yanında olanları gördükçe kahrol… Kendi ülkendeki kippalıların seni lanetlediği görüntülerle kahrol. İngiltere’de, Venezuella’da, Japonya’da, Kore’de, Hindistan’da, Pakistan’da, Hollanda’da sana edilen lanetlerle kahrol… Gazze’de gönüllü çalışan İsveçli doktorun insanlığında boğul İsrail…

ANLATIN BİR BANA

Tüm bunlar olurken sessiz kalanlar… Şu andan itibaren yazılan her şeyi üzerinize alınabilirsiniz. İsrail’den farkınız olmadığını belki de daha aşağı olduğunuzu yazacağım çünkü.

Bana bir anlatsanıza kardeşim, soğuktan üşüyen kedilere gösterdiğiniz dikkati bari şu son olaylardan etkilenip de nasıl Filistin’e gösteremediğinizi… Sıcak havada susuz kalan köpeklere su verilmelisini düşünecek kadar incesiniz de, eli kolu kopmuş objektiflere lanet yağdıran gözleriyle bakan çocuğa niye bu denli katısınız… Dünyanın ekolojik dengesini bu kadar düşünürken nasıl oluyor da Filistin topraklarındaki insan kıyımına bir gık bile diyemiyorsunuz? Nasıl oluyor da bu denli insan görünüp hiç insanlıkla alakanız olmuyor, bunu bana bi' anlatsanıza… Sizi hayvandan bile daha aşağıda görüyorum şu an farkettiniz mi, öylesiniz çünkü. Arap oldukları için üzülemiyorsunuz hatta birde bununla gurur duyuyorsunuz. Siz böyle deyince, bununla övününce gurur duyulası bir Türk olmuyorsunuz, üstüne üstlük hepimizi rezil ediyorsunuz. “Mitingde bağırınca ne olacak” dediğinizdeyse hem kalitenizi hem de zekâ seviyenizi gösteriyorsunuz.

Siz anlayamazsınız o mitinge gitmenin Filistin’e ne faydası olacağını. Siz ne Hz. İbrahim’i bilirsiniz ne onun ateşine su taşıyan karıncayı… Siz nerden bileceksiniz ki tanklara taş atmanın ne büyük bir direniş olduğunu. Bilemezsiniz. Siz eli sapanlı çocukların iç seslerini duyamazsınız, alnına namlu dayanmış 2 yaşındaki bir bebeğin gözünden akan yaşlardaki mesajı alamazsınız… İsrail öldürüyor siz de öldürene seyircisiniz. Elinize çekirdek almadığınız kaldı sizin. “Men Dakka duka” diye yazılan “keser döner sap döner gün gelir hesap döner” diye okunan bir laf vardır. Hesap döndüğü vakit sessizliğinizin ne manaya geldiğini anlarsınız belki. Ateşler altında yardım beklerken, dünyanın nasıl Hollywood filmi izler gibi izlediğini fark ettiğiniz zaman anlarsınız. Filmlerde iyilerin, gerçekte ise hep kötülerin nasıl kazandığını yaşayarak anlarsınız. Kucağından sökülen yavrunuzun Yahudi bir aileye verileceğini öğrendiğinizde, anlarsınız Filistin Davasını. Milyonların kanının dökülmesi, şimdi size sıradan bir İsrail klasiği gibi görünebilir ama başınıza gelirse bunları yürekten anlarsınız. Köpekler gibi ölürsünüz belki de kim bilir. En nihayetinde nasıl yaşanırsa öyle ölünmüyor mu? Belki de hesap burada dönmez. Hesap öteki tarafa kalırsa Rahman olan Allah’ın nasıl Kahhar ismiyle tecelli edeceğinin yakın tanığı olursunuz. Bu senaryo dönülmez bir yol olur zaten. Sessizliğinizde sevdiklerinizle kavrulursunuz artık.

“Bugün niye bağırıyorsunuz ne faydası var” diyenler bu yazıyı bir daha okusun. “Boykot ettin de noldu” diyenler iki kere daha, siz biz ayrımı yapanlar “ama siz bilmem şu zaman böyle demiyordunuz” diyenler üç kere daha okusun. Size insan olma görevini verirken hiçbir şey olmazsa yolunda olduğumuzun bilineceğini hatırlatıyorum. Allah bizim az sessizliğimizin hesabını da kolay getirsin.