Bu coğrafyada, bu ülkede yaşamak zor. Bedel ister. Sürekli şehit ister. Yoksa alıverirler elinden bu cennet toprakları. Bunu bilen ecdadıdımız hiç çekinmemiş ölümden. Yaşadığı yerlerde mezarı olması, oranın vatan olduğunun en büyük işareti çünkü.

Farklı bir dönemde yaşıyoruz. Bir tarafımız ölürken diğer yanımız yaşamak devam ediyor. Ölen yanı diriltmek için yaşıyoruz resmen. İstanbul'daki hain, alçak saldırıdan sonra da yine yaşadığımızı, tüm ülkeyi diriltmeye hazır olduğumuzu gösterdik düşmanlara. 40 yıldır saldırıyorlar, ellerine hiçbir şey geçmedi. 40 yıl daha devam etseler, yine başaramayacaklar. Diz çöktüremeyecekler.

Dün Konya'da binlerce insan futbol malını bahane edip yine “biz buradayız, polisimizin, askerimizin yanındayız. Gerekirse biz de göreve hazırız” mesajı verdi. Gür bir sesle. Futbolcular arkadaşları şehit olan polisleri kucakladı. Taraftar onları bağrına bastı. Binlerce insan toplu halde, Fatiha okudu, dua etti. O şerefsiz teröristlerin arkasından dua edecek temiz insanlar  var mı acaba?

Kayseri ya da Konyaspor'un yenmesinin dün içi hiç önemi yoktu. Sadece “ayaktayız, hayat size inat devam ediyor” demek için sahadalardı. İlla futbol konuşacaksak iki takım adına kalite açısından kötü bir maç olduğunu söylemek gerek. Kayseri iyi oyunculardan oluşmuş ama sadece toplanmış, takım olamamış bir ekip. Konyaspor sadece iyi savunma yaparak, kendini yormadan rahat bir galibiyet aldı. Takımın hücum zenginliğinin artması için devre arasını beklemek gerekiyor. Aykut Hoca ikinci yarı daha ofansif bir takım olabileceklerinin işaretini verdi. Eğer dediğini yaparsa Konyaspor'u kimse tutamaz.