Üstat Mehmet Akif Rahmetle Anarken...

Vatan Şairi Mehmet Akif yüzyılın başında sanki bugünlerin habercisi olarak ; “milletler topla, tüfekle, zırhla, ordularla, tayyarelerle yıkılmaz. Milletler ancak aralarındaki rabıtalar çözülerek herkes kendi başının derdine, kendi havasına, kendi menfaatini temin etmek kaygısına düştüğü zaman yıkılır.” Diyordu.

Onun yaşadığı dönemde Kur’ân’ın topluma hayat veren ruhundan uzaklaşılmıştı. Kur’ân’ın toplumu ıslah eden prensiplerini tatbik etmeyen Müslümanlar, onu mezarlık kitabı, muska veya mûsıkî vasıtası haline getirmişti.

O bu durumu şu şekilde özetleyecekti “İnmemiştir hele Kur’ân, şunu hakkıyla bilin: Ne mezarlıkta okunmak, ne de fal bakmak için!”

Mehmet Akif Allah Rasulü’nden; “Kur’ân, Allah’ın, insan üzerindeki bir hüccetidir, direktifidir ki ona uyanı kurtarır, mutlu eder, aykırı yol tutanı ise özürsüz hale getirir” şiarını öğrenmişti.

Mehmet Akif, yine O’nun hadis-i şerifine tabi olarak Kur’ân’ı, “Rabbinin mahlûkuna gönderdiği bir mektup” bildi. Hz. Peygamber’den sonra onu sanki yeryüzünde yalnız kendisine gönderilmiş gibi okudu.

Âkif’e göre Kur’ân, toplumun yaşadığı problemlerin teşhisini yaptığı gibi, onlara çözüm önerilerini de göstermekteydi.

Akif’e göre Müslümanların bölünmüşlüğü, gerilemesi ve zillet içerisinde kıvranması Kur’ân’ı doğru anlamamak ve onun gereklerini yerine getirmemekten kaynaklanmaktaydı. Çözüm ise Kur’ân’ı iniş gayesi doğrultusunda doğru bir şekilde anlamak ve onu hayat rehberi edinmekti.

İnmemiştir Hele Kur'an...

İbret alınmaz her gün okuruz ezbere de;

Bir ibret aranmaz mı ayetlerde ?

Ya okur geçeriz bir ölünün toprağına

Ya açar bakarız nazm-ı celilin yaprağına