TYB Konya Şubesinde Sadık Yalsızuçanlar’ı ağırladık. Kendisini görmeyeli yedi yıl olmuştu yaklaşık. Hiç değişmemiş. Sanırım Cam ve Elmas kitabı çıktığı zamanlarda misafir etmiştik. Öğle yemeği sırasında, haber metnini yazarken tam olarak kaç kitabı olduğunu sormuştum. Metinde yanlışlık olmasından kaygılandım. Gülümsedi. Sayısını o da hatırlamıyor. Velud, mütevazi, gönül ehli, hoşsohbet bir yazar Yalsızuçanlar. Dinlemesi, tanışılması gereken, tanıdıkça seveceğiniz yazarlardan.

Yaman Dede ile ilk karşılaşmam, adını duymam, yine TYB Konya Şubesinde gerçekleşen bir program esnasında olmuştu. Ahmet Remzi Akyürek’in anlatıldığı bir programda bahsi geçmişti. Yalsızuçanlar daha derin araştırmalar yaparak, çalışmalarını roman formuna kavuşturup yayınlamış: Diyamandi.Elmas kelimesinin Rumcası.

TYB Programında Yaman Dede hakkında bilgi verip kitabın arka planında yazılmamış hikayeleri, yazım sürecini, yaşadığı olayları anlattı Yalsızuçanlar. Doğrusu kitapların, bazen ve belki daha fazla olarak kendisi kadar yazım süreci ve o süreçte meydana gelen yaşanmışlıkları dinlemek, okumak daha çok ilgimi çeker. Bu açıdan programda anlatılanlar benim için çok önemliydi ve kayda değer izler bıraktı.

Bu sayede Tevfik İleri’den Yassı Adaya, eşi Vasfiye Hanımın Mektuplarından Yaman Dede’nin Konya Mektubuna, Hayrettin Karaman’dan Emin Işık’a, İstanbul İmamhatip’ten Bekir Topaloğlu ve Osman Nuri Topbaş’a, Müslümanlığını yaklaşık 42 yıl gizlemek zorunda kalan ve gizlice namaz kılan, Allah Muhammed sözlerini duydukça gözlerinden yaşlar boşanan, gönlü aşk ile yanmış Yaman Dede’nin hikayesini dinledik. Felsefe okuduğu için Kur’an kursunda ders verilmeyen Niyazi Öktem’den azınlık okullarında ücretsiz ders veren Yaman Dede ve onun vesilesi ile Müslüman olan öğrencilerinden haberdar olduk.

Öğrencilerine veda ederken Rahman Suresi ile veda eden, son dersinin bitmesine iki dakika kala veda için bir şey söylemeyecek misiniz diye sorulduğunda iki kelime söyleyen ve gözyaşları içerisinde okulundan ayrılan bir gönül ve aşk eri değil aslanıymış Yaman Dede. Aslı yanmaktan geliyormuş Yaman’ın….

Her şey bir yana, bir öğretmenin öğrencilerinin gönül dünyasında nasıl ufuklar açtığının örneği olması açısından da önemliydi Yaman Dede programı. Çünkü, galatı meşhur olmuş bir halde, çok ünlü yeteneklerin hep öğretmenleri tarafından ıskalanmış olduğu anlatılır oldu. Okuldan kovulan ünlüler vs. kendi geleneğimiz üzerine düşündüğümüzde bizim yetiştirdiğimiz değerler hep öğretmenleri, hocaları tarafından yetiştirilmiş olanlardan oluşuyor diyebiliriz. İcazet kurumumuz böyle bunun bir yansıması değil midir? Bunun üzerine düşünülüp yazılası…