Büyük ve güçlü bir ülkeyi yöneten kralın 4 eşi varmış.Kral en çok 4. eşini severmiş.Bir dediğini iki etmez, her şeyin en güzelini en iyisini ona verirmiş.Sonra 3. eşini severmiş. Bu güzelliğin bir gün kendisini terk edeceğinden korktuğu için, onu çok kıskanır, onun üzerine titrermiş.2. eşini de severmiş. Kendisine karşı her zaman iyi, sabırlı davranan eşi kralın bir derdi olduğu zaman daima yanında bulunur, sorunun çözümünde ona destek vermiş.Kraliçe olan 1. eşiymiş kralın. Onu en çok seven, karşılık beklemeden seven, sağlığına ve hükümranlığına en büyük katkıyı sağlayan bu eşi olmasına rağmen; Kral 1. eşini sevmezmiş ve onunla hiç ilgilenmezmiş.Bir gün kral ölümcül bir hastalığa yakalanmış. Yakında öleceğini anladığı ve öldükten sonra yapayalnız kalmaktan çok korktuğu için eşlerinden hangisinin ölüm yalnızlığını paylaşmak istemiş.En çok sevdiği 4. eşine ölüm yolculuğunda kendine eşlik etmek ister mi diye sorduğunda; aldığı cevap kalbine bıçak gibi saplanmış “Mümkün değil!”“Hayatım boyunca seni sevdim, sen benimle ölmeyi kabul eder misin?” sorusuna da 3. eşi “Hayır, hayat çok güzel! Sen ölünce ben tekrar evleneceğim” cevabını vermiş. Kral bir kez daha yıkılmış. Her sorunumda her zaman yanımda olan bana yardım eden sendin, bu sorunumda da bana yardımcı olur musun talebine karşı 2. eşinden “Bu sorunun için hiçbir şey yapamam, olsa olsa mezara kadar eşlik ederim, güzel bir cenaze töreni yaptırırım ve yasını tutarım” karşılığını almış.Büyük bir hayal kırıklığı olan kral birinci eşinin sesi ile irkilmiş “Nereye gidersen git seninle olurum, seni takip ederim.” “Ahhhh!” diye inlemiş kral “Keşke bir şansım daha olsaydı!”YAŞAMDA HEPİMİZ 4 EŞLİYİZ ASLINDADördüncü eşimiz VÜCUDUMUZ: Öldüğümüzde bizi terk edip toprak olacağını bildiğimiz halde hayatta kalma, beslenme, mevsimine ve modaya göre giyinme, spor, sauna, vs. uğruna ne çok harcarız.Üçüncü eşimiz, sahip olduğumuz SERVETİMİZ VE STATÜMÜZDÜR. Ölür ölmez başkalarına yar olacak mevki ve mal varlığımızı elde etmek için hayatımızın çoğunu eğitim yaparak diploma sahibi olmak ve meslekte yönetici konuma gelmek için zaman ve sabır harcarız.2.eşimiz “AİLEMİZ VE DOSTLARIMIZDIR” Tüm sorunlarımızı paylaştığımız bu kişilerin mutluluğu ve huzuru için de beden sağlığımızı, zaman ve paramızı harcarız. Onların sevinci ile sevinir üzüntülerine çareler ararız. Onların en son yapacakları şey bu dünyadan bizi gözleri yaşlı olarak uğurlamak olacaktır.1.eşimiz ise “RUHUMUZDUR.” Bizimle gelir. Peki onun gelişimi, rahatı ve cenneti kazanması için neler yapıyoruz? Daha doğrusu neler yapmıyoruz? Ruhumuzun bu dünyada istedikleri ile ilgilenmeye başlayabiliriz öncelikle:HUZUR: Ulaşılması başkalarına bağlı gösterilen ve bu yüzden de huzursuzluğu bizim dışımızdaki insanlara ve olaylara bağlayarak ve ulaşmak için çaba göstermediğimiz bir hal. Huzuru dışarıda aramayı bırakıp içimize dönebilirsek kendimizi de keşfetme imkanı bulacağız demektir. KEŞİF: Dünyanın en büyük kıtasının keşfinden daha zor bir içe yolculukla kendinizi keşfetme çabası ile kendinizi seversiniz.SEVGİ: Yaratılan soyut kavramların en büyüğü ve en önemlisi sevgiyi hissedebilirseniz içinizde, sevilmeyi değil, sevmeyi tercih ederseniz ruhunuz doyuma ulaşır ve bir gün Yaratan’ın sevgisini bulur.İLİM: “İlim kendin bilmektir” demiş ruhu ile uğraşanların büyüklerinden biri.Sizi hem zor hem de güzel bir uğraşa davet ediyorum. Bu uğraşta yalnızsınız. Kendiniz ve yaratıcınız ile berabersiniz. Ruhunuzu geliştirme ve güzelleştirme yolunda başarılar.